A Way to Grieve
--- spoiler ---
.kendileri ile çelişiyorlar, yapamıyorlar da olmuyor bir türlü. tesisten kaçabilirdi ama kaçmadı. hanna kaçmaktan yoruldum diyor ama karşı tarafta yalan olduğunu bile bile babası ile mesajlaşmak biraz saçma oldu. marissa neden kendini bu kadar tehlikeye atıyor? nasıl koruyacağını söyledi? o da saçmaydı.
.zaten marissa'nın bu şekilde kaçması, dışarda bekleyen arkadaşın gelip patır patır adam öldürmesi ama fark edilmemesi de saçmaydı. bunlar birbirlerini öldürüyor ama bir sonucu da yok. hepsi yanına kar kalıyor, nasıl bir memleletmiş? gizli ajan hayatları böyle demek.
.hanna önce karşı çıktı, sonra arkadaşlarının haline inandı. bir de olayı platona bağladılar, hepsi hayal olabilirmiş de madem bizim gerçeğimiz de gerçek falan diyor. ulan ne kadar saçma, hadi hepsi ilaçlı kafayı yedi, inandı. hanna niye inandı? zenci niye döndü inandı. en son anasının hayatta olabileceğini söylediği halde saldırdı. o da normalde çok saçma bir tepki idi. baştan beri tam tersi tepki vermişti.
.bunlar silah olarak yetiştiriliyor, vakti gelince hepsini harcayacaklar. bunun nasıl farkında değiller, neden bu kadar gizlilik var? terörist gibi yetiştiriyorlar, itiraf etmişlerdi ama yok geldiler sanki hepsi çok sevecen iki tane hikaye yazan ajanla tüm insan psikolojisini halletmişler gibi davranıyorlar, üzüyorlar ama...
.bölümün en güzel kısmı hanna'nın tek başına oyunu kazanma olayıydı. tüm diğerlerinden daha iyi çünkü organik şartlarda yetişti. onu eğiten babası da manyağın tekiydi, durum bundan ibaret.
--- spoiler ---